De echte An-124-100.

Antonov An 124-100
De Antonov An-124, (NAVO-codenaam: Condor) is een groot Oekraïens vrachtvliegtuig.

Het werd gebruikt als Sovjet-tegenhanger van de Amerikaanse Lockheed C-5 Galaxy, het grootste transportvliegtuig van de Amerikaanse strijdkrachten.
De grote broer van de An-124 is de Antonov An-225, het grootste vliegtuig ter wereld (88m. spanwijdte !).

De An-124 heeft een uitklapbare neus en een grote laadklep aan de achterkant van het vliegtuig waardoor van beide kanten geladen kan worden.

De An-124 wordt vooral gebruikt voor transport van goederen maar soms ook van passagiers.

Fabrikant Antonov Oekraïene.

Type(s) An-124, An-124-100, An-124-100M-150 (en An-225).
Spanwijdte 73,30 m, Lengte 68,96 m.
Hoogte (vanaf de grond) 20,78 m.
Max. aantal passagiers 88.
Vleugeloppervlak 628 m².
Max. startgewicht 405.000 kg, Leeggewicht 175.000 kg, Max. vrachtgewicht 125.000 kg, 105.000 kg brandstof.
Motoren 4 x Lotarev D-18T, Max. stuwkracht per motor 230 kN.
Kruissnelheid 800 km/h, Kruishoogte 12.000 m, Max. reikwijdte 5.400 km.
Eerste vlucht 1982.
Aantal gebouwd tot nu toe : 56.

Mijn Antonov 124-100 schaal 1:25:

Ik heb gekozen voor een schaal van 1:25 (spanwijdte 2,97 m.) om de grootte van het model en dus ook opslag en vervoer nog enigszins handelbaar te houden, een nog groter model zou nog meer de echte benaderen maar zou voor mij te groot worden.

Ik ben gestart met dit project eind 2003 (kerst vakantie).

Ik heb van foto's en 3 aanzichten (van internet) mijn eigen tekeningen in Autocad 2002 en Solid-Edge V-17 gemaakt incl. mallen en fabricage methodes en pas deze gaandeweg ook steeds aan zodat ik wanneer het model klaar is ook een compleet tekenpakket heb (beschikbaar voor de liefhebbers).

spanwijdte : 2,97 m.
Lengte : 2,70 m.
Startgewicht : 12,75 Kg.
Motoren : 4x JePe Spiderfan borstelvrije elektromotoren
1,7 kg stuwdruk per motor bij 28.000 toeren
Voeding 660 Watt (30 Amp x 22,2 Volt per motor)

Voor de stroomverzorging (voeding) van de motoren worden 2 pakketten van ieder 6 LiPo cellen van 5350 mAh en 22,2 V= gebruikt.
Maximale vliegtijd met volle accupakketten is meer dan 10 minuten.
Oplaadtijd met 2 laders en 2 balancers : ± 70 minuten.

Ontwerp, teken en bouwtijd : ±1600 uur.

Besturings funkties:

1 : 2 Rolroeren (2 servo's).
2 : 2 Hoogteroeren (2 servo's).
3 : 1 Richtingsroer en het sturen de 4 Neuswielen (2 servo's).
4 : 4x Gasgeven (4x50 Amp. regelaars) op de 4 JePe Spiderfans.
5 : 6 Landingskleppen (1 mechanisch vertraagde servo).
6 : Intrekbaar Hoofdlandingsgestel (20 wielen) en 4 intrekbare neuswielen (2 mechanisch vertraagde servo's).
7 : 1x Giro (Robbe G-400) op de beide servo's van de rolroeren.

Mijn Antonov 124-100 was klaar om te vliegen maart 2007, een dikke 3 jaar aan gewerkt dus...........

Nu, eind september 2010 heeft mijn Antonov een kleine 80 vluchten gedaan.

Niet allemaal waren ze succesvol, in de zomer van 2007 heb ik eens een slechte landing gemaakt en daardoor de stuurboord buiten motor flink beschadigd.

Half september 2009 heb ik op de open dag van luchtmacht basis De Peel een zenderstoring tijdens de landing gehad waardoor ik ook wat in paniek raakte en mijn Antonov letterlijk uit de lucht viel op z'n neus, gelukkig in het gras en van geringe (10 m) hoogte.

Tot nu toe vloog ik met een 35 MHz zender en ontvanger waarvan wel bekend was dat dit systeem m.n. bij hoogtoerige electromotoren wel eens wat storing kon vertonen.

Ik had in veel van m'n vorige vluchten ook wel eens storing d.w.z. "failsave" gehad (contact verlies tussen zender en ontvanger wordt aut. opgevangen door alle standen van de servo's te bevriezen en de motoren uit te schakelen tot het contact weer hersteld is) maar hoog in de lucht kon dat ook weinig kwaad.

In de (strenge) winter van 2009/2010 heb ik een nieuw voorstuk van de romp gebouwd, de boel samen met Willy van de Elsen weer gespoten en ben ik in april 2010 met een nieuwe 2,4 GigaHz zender en ontvanger weer begonnen met vliegen, mijn eerste landing was zo slecht dat ik weer wat reparaties moest doen, gelukkig was dat met een paar avonden gebeurd en daarna heb al weer 17 sucesvolle vluchten op diverse modelvliegveldjes en luchtmachtbasis gemaakt, het vetrouwen is er weer helemaal !

Ook het 2,4 GigHz kan ik iedereen aanraden, geen enkel storingkje of wat dan ook heb ik sindsdien gehad.

De laatste wijzigingen c.q. verbeteringen aan mijn Antonov zijn een Giro Robbe G-400 op de rolroeren, dat geeft ook bij wat ruwere omstandigheden veel vlieggemak en een veel mooier (rustiger) vliegbeeld en een lipo accu van 2 cellen met spanningsregelaar op de ontvanger, dit laatste maakt controle en opladen veel gebruiksvriendelijker.

Belangrijk is dat je met de G-400 niet met parallelen kanalen voor de rolroeren moet werken maar met een z.g. tweeling snoertje vanuit een kanaal naar beide servo's, iets wat ik altijd al doe ook b.v. met de hoogteroeren omdat ik dat veel eenvoudiger (en minder kwetsbaar op programmeer foutjes) vindt dan het gebruik van die ingewikkelde gekoppelde kanalen in je zender.
Je moet dan voor de rolroeren je servo's uiteraard van te voren al spiegelbeeldig inbouwen en de 2 servo's van je hoogteroeren juist het zelfde.

De G-400 heeft maar een uitgang, een giro voor dubbele kanalen is veel duurder en veel complexer !

De G-400 heeft 2 functies die je d.m.v. een extra kanaal op je zender kunt verstellen,
(hoeft niet want je kunt hem ook met een instelschroefje afstellen), ik vlieg met een 7 kanaals Futaba 2,4 Gig zender waarbij het 6e kanaal een klein draaiend instelknopje is wat hiervoor uitstekend geschikt bleek te zijn, de stand natuurlijk voor iedere vlucht even controleren !.

De z.g. "hold en held" functie ingeschakeld onder de middenstand van je extra kanaal en dan hoe verder van het midden hoe sterker is voor vliegtuigen niet handig, de giro gaat dan ten koste van alles een vaste stand proberen te houden dus je kunt dan de gekste
dingen krijgen en de controle kwijt raken.

Als je het instel kanaal boven het midden zet (op je zender) dan gaat de giro bij een verandering van de stand van het vliegtuig die niet vanuit de zender gestuurd wordt even eenmalig een tegen rolroerbeweging maken, hoe verder je van de middenstand (van het instelkanaal) af staat hoe feller die tegen beweging wordt.
Het blijft een stuurpuls en je blijft de controle houden want bij iedere andere stand van je stuurknuppel gaat hij dat weer als de juiste aannemen dus je merkt er eigenlijk niks van tot het vliegtuig in eens door een windvlaag of termiekbel even reageert maar bij de juiste afstelling onmiddelijk weer in de juiste (vorige) stand terug komt, dat ding reageert veel sneller als dat je zelf kunt.

Ik heb ontdekt dat wanneer je servo's beginnen te trillen in rust je teveel giro ingesteld hebt, net iets minder blijkt de juiste stand te zijn.!

Natuurlijk wel even de correctie richting controleren door je model even snel van stand te veranderen, bij snel omhoog gaan van een vleugel moet dat rolroer ook even snel omhoog gaan (om de vleugel omlaag te dwingen), je kunt deze richting op de giro veranderen m.b.v. een kleine dipswitch.

Ik vindt het echt een uitkomst en mijn Antonov vliegt veel gemakkelijker maar ook veel meer schaalgetrouw in wat zwaardere omstandigheden.

Click op de foto voor meer foto's van de E-meeting in Keldonk sept. 2013.